Visoot Chareonporn 's signature

Lung Yai, or Elder Uncle, with one of his paintings.

                                                     Visoot Charoenporn : Artist 

Lung Yai’s 102 nudes on display at CMU

By Supatatt Dangkrueng

The exhibition of paintings by Lung Yai (AKA Visood Charoenpron) is being held at CMU Art Museum May 2-31. The exhibition of canvases is the first exhibition of nudes by the artist, Lung Yai or Elder Uncle.

Lung Yai graduated from the Faculty of Painting, Sculpture and Graphic Arts, Silapakorn University, in 1967. He was initially involved in the field of painting and sculpture at the ancient city for 2 years, and had a solo exhibition of landscape paintings in 1996.

Lung Yai said he spent almost five years painting and collecting his pieces of artwork. In the first two years, he destroyed most of his canvases because he felt no satisfaction from them. Then he started painting more and more in the last three years until now there were more than one hundred paintings.

Lung Yai said the human body has its beauty in itself, so he tried to express that beauty in his paintings. Lung Yai’s Nude Exhibition will run until the end of this month, and some of the individual canvases are offered for sale. Following the Chiang Mai exhibition, it is going to the C.V.N. Art Center at The Emporium Shopping Complex June 5-19 and then to the Peak Restaurant and Art Collection Sriracha June 23-July 22.

Visitors show interest in Lung Yai’s art.

by Janine Yasovant

Among the many successful artists in Thailand, Visoot Chareanporn is considered a treasure. Lung Yai (Uncle Yai) is the nick name of this unusually talented painter, columnist and musician. His intimate relationship with nature has inspired him to create landscape paintings of remote countryside reflecting the truth of nature and his astounding emotion and spirit. He was also a columnist for Thai Rath, one of the oldest and best-selling newspapers in Thailand. His column was called: "What Is Art.".

First solo exhibition: Landscape paintings December 1996

The exhibition was presented at the end of 1996 at the Northern export promotion center, All 120 landscape paintings were sold out before the exhibition took place. A foreign visitor noted in the guestbook that the exhibition was great but no pictures were left for him to appreciate and possess. There were over 3000 visitors which is a big event for the small city of Chiang Mai. Many people have more than one of Visoot's paintings. Everyone said that they love his paintings because he can keep the beauty of Chiang Mai in all impressive aspects and his brushing skill on canvas is remarkable.

Second solo exhibition in May 2003: This time nude paintings

The visitors to this exhibition were astonished because nude-paintings exhibitions were difficult to create in Thailand. The more than 100 nude paintings overwhelmed people. Thousands of visitors entered and stepped out of the exhibition with smiling faces and different emotions. They came into the exhibition hall with shyness and came out with satisfaction. This sensation is the main creative concept of this painter. Many visitors came back to see the exhibition again and again.

Recently, I invited Visoot Chareanporn to my house. I practiced painting with him and discussed arts in Thailand as represented at the 700years celebration in Chiang Mai. I handed in my work to him for his special criticism: The works of a student should be wide-open and free. I was sure that I would also ask him for a 'special' interview.  

Visoot does not use a computer so he doesn't know that I write about Arts in Thailand. He doesn't care about what an article looks like and isn't interested in business and trade. His house, music room and the workshop are located 40km outside the city. The interview about arts was one of the crucial parts in exchanging ideas, talking about life, foods and painting. He used to eat Western food and turned to heal himself with macrobiotic food instead. His body came back to normal and he added exercise too.

I asked him, "I would like you to tell me about the proudest work in your life."

He paused for a while and said, "I am proud of all my works. I will start with the most honored, assigned work that I did 20 years ago. This was the pictures of King Rama the 5th, Rama the 6th, Rama the 7th, Rama the 9th, Queen Sirikit and the royal emblem. These pictures are in the Ananta Samakhom palace.  And the lotus pictures that I gave to  the Bangsai Arts and Craft center (Silapashiva) five years ago—pictures of white lotuses in a large pond.

I asked him, "I know that you and your family moved from the South to the North. But tell me why many of your works are scenery of Chiang Mai"

He said, "These were the things I wanted to do. I used to feel skeptical about myself. One day, I opened my eyes, amazed that I had created a hundred paintings in such a short time."

I asked him about the nude exhibition in 2003: "Your nude exhibition was very successful. Are there any nude painters in Thailand who paint hundred pictures and set an exhibition like you?"

He replied,  "As far as I know, nude painting is in the dreams of all artists. Nude is one of the ultimate beauties and in my opinion is not pornography. Nude painting is not an easy. It is quite dangerous. To draw a natural view is much easier to correct; to change or even make small mistakes that can be acceptable. But nude painting cannot tolerate that. Even a small mistake will make that painting fail. Inappropriate posture of the nude distorts the view and disrupts the viewer. And if the painter lets passion overflow, it may reflect immoral conduct and bad feeling. That painter may lose his acceptance and his reputation. The mirror is for looking at one's face but art is for looking at one's feeling and the soul of the artist."

I asked him, "I saw your paintings and thought that beautiful pictures were from pretty, young models. Is that correct?

He shook his head and said, "Not always. There are subtle details within a beautiful portrait. It's impressionistic. This is genuine art. Not copycat art. It is abstract with concrete meaning."   

I asked him, "How about other nude painters you know?"

He replied, "There are some famous nude artists who are Thai masters, who set nude exhibitions as group exhibitions with many artists. But I am the only one who had a solo nude showing. At first I had an exhibition in Chiang Mai, then in Bangkok and then in Pattaya. It raises the question—Are there any restrictions in traditions and cultures? In Thailand, not many people understand the important characteristics of nude paintings. They think that all nude pictures are pornography."

I asked, "How is the exhibition going?"

He said, "Before any visitors came to see the show, they wanted to know what this exhibition was about. That's it. I would like art lovers to understand that at first the art should be created from the pure mind, freedom in creation, and the most important thing is a basis of happiness in working. If I want to paint, I paint as if it is more than enough to do an exhibition."

I asked him, "What has the art scene in Thailand been like for the past 20 years?"

He answered, "Thai artists adapt themselves through their work. All of the various groups thought differently about art and consider what they do as valuable. In my opinion, Thai artists are respectable. Some of them have a very good progress. Some traveled along a wrong path which is diverse and sad. In general, it is has been very difficult to find patrons."

I asked," Artists have expenses, investment in their work. How can they live without money?"

He said, "The framework, value, business competition ruins true happiness. I have never sent my work to show off for any competition. My paintings are not cheap. All of my paintings are on reserve at a gallery in Bangkok. Once, they sent me a payment of three automobiles. I refused and asked for cash. I am not a car dealer. But once when I went to the market, someone asked me what do I sell? I said, I am a butcher. (laughing)"

I asked, "What about your apprentices?"

He said, "They are like you. You are interested in painting. You are free to paint and send the work to me. Then I will evaluate your work and give you some suggestions. You must think about your work by yourself and not copy others.You may see works you like but you have to use your own imagination to create the work for yourself, free from the any old exceptions."

I asked, "Have you ever painted a nude man?"

He said, "No, I never painted a nude man because I don't think it offers as much beauty as a nude woman. "

I asked, "What about your next exhibition?"

He said, "I paint every day. Many people came to register to be my model. I am very happy to paint and take care of  students who want to learn oil painting with enthusiasm and love. Oil painting offers endless possibilities for one's imagination. My next exhibition will happen when it happens."

..

จานีน ยโสวันต์

ในท่ามกลางศิลปินที่มีชื่อเสียงของประเทศไทย วิสูตร เจริญพร นั้นถือว่าเป็นขุมทรัพย์ ลุงใหญ่

เป็นนามปากกาของนักเขียนรูป นักเขียน และนักดนตรีท่านนี้ ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับ

ธรรมชาติเป็นแรงบันดาลใจให้เขาเขียนภาพทิวทัศน์ต่างจังหวัดหลายแห่ง สะท้อนให้เห็นความ

จริงของธรรมชาติ อารมณ์ และจิตวิญญาณ เขายังเคยเป็นคอลัมน์นิสต์ให้กับไทยรัฐ

หนังสือพิมพ์ที่เก่าแก่และขายดีที่สุดในประเทศไทย คอลัมน์ของเขาใช้ชื่อว่า "ศิลปะคืออะไร"

นิทรรศการผลงานเดี่ยวครั้งที่ 1 ภาพทิวทัศน์ ธันวาคม 2539

งานนิทรรศการถูกจัดขึ้นเมื่อปลายปี 2539 ที่ศูนย์ส่งเสริมการส่งออกภาคเหนือ รูปภาพทิวทัศน์

จำนวน 120 รูปถูกจำหน่ายหมดก่อนที่นิทรรศการจะเริ่ม ผู้เยี่ยมชมชาวต่างชาติท่านหนึ่งเขียนไว้

ในสมุดเยี่ยมชมว่างานนิทรรศการนั้นดีเยี่ยมแต่ไม่มีภาพเขียนเหลือให้เขาชื่นชมและเป็นเจ้าของ

มีผู้เยี่ยมชมกว่า 3000 คน ถือเป็นงานที่ใหญ่สำหรับเมืองเล็กๆอย่างเชียงใหม่ หลายคนมี

ภาพเขียนของวิสูตรมากกว่า 1 ภาพ ทุกคนพูดว่ารักงานเขียนภาพของคุณวิสูตรเพราะเขา

สามารถเก็บความงามของเชียงใหม่ได้ในทุกมุมมองและทักษะในการใช้แปรงบนผืนผ้าใบของ

เขานั้นกล่าวได้ว่าดีเยี่ยม

นิทรรศการผลงานเดี่ยวครั้งที่ 2 ภาพนู้ด พฤษภาคม 2546

ผู้เยี่ยมชมงานนิทรรศการรู้สึกประหลาดใจเพราะนิทรรศการภาพนู้ดนั้นยากที่จะเกิดขึ้นใน

ประเทศไทย ภาพเขียนนู้ดมากกว่า 100 ภาพนั้นมีอิธิพลกับผู้คน ผู้เยี่ยมหลายพันเข้าไป และ

ออกมาจากงานนิทรรศการด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและอารมณ์ต่างๆ กัน พวกเขามาที่หอ

นิทรรศการด้วยความเขินอายและออกมาพร้อมกับความพึงพอใจ ความรู้สึกนี้เองเป็นหัวข้อหลัก

ของนักเขียนภาพท่านนี้ ผู้เยี่ยมชมหลายคนยังกลับมาดูงานนิทรรศการอีกหลายครั้ง

ดิฉันได้เชิญคุณวิสูตร เจริญพรมาที่บ้าน และได้ฝึกซ้อมเรื่องการเขียนภาพกับเขาและพูดคุยเรื่อง

ศิลปะในประเทศไทยเป็นการนำเสนอการฉลองเชียงใหม่ครบรอบ 700 ปี ดิฉันส่งงานให้เขาดู

ให้เขาวิจารณ์ งานของนักเรียนจะต้องเปิดกว้างและมีอิสระ ดิฉันแน่ใจว่าจะขอร้องให้เขามา

สัมภาษณ์พิเศษ

คุณวิสูตรไม่ได้ใช้คอมพิวเตอร์ เขาไม่ทราบว่าดิฉันเขียนเรื่องศิลปะในประเทศไทย เขาไม่สนใจ

ว่าบทความจะมีหน้าตาเป็นอย่างไรและไม่สนใจเรื่องธุรกิจและการค้า บ้านของเขา ห้องซ้อม

ดนตรี ห้องทำงานอยู่ห่างจากตัวเมือง 40 กิโลเมตร การสัมภาษณ์เกี่ยวกับงานศิลปะเป็นส่วนที่

สำคัญส่วนหนึ่งในการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น พูดคุยเกี่ยวกับชีวิต อาหารและการวาดรูป เขา

เคยรับประทานอาหารตะวันตกและหันมารักษาตนเองด้วยอาหารแมโครไบโอติกแทน ร่างกาย

ของเขากลับมาเป็นปกติและเขาก็ออกกำลังกายอีกด้วย

ดิฉันถามคุณวิสูตรว่า"'งานที่ภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของคุณคืออะไร"

เขาหยุดไปสักพักหนึ่งแล้วตอบว่า"ผมรู้สึกภูมิใจกับงานทุกชิ้น ขอเริ่มด้วยงานที่ได้รับมอบหมาย

ที่มีเกียรติมากที่สุดที่ผมเขียนไว้เมื่อ 20 ปีก่อน เป็นภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง

รัชกาลที่ 5 6 7 9 พระนางเจ้าสิริกิตติ์ พระบรมราชินีนาถ และตราพระปรมาภิไธย ภาพเหล่านี้อยู่

ในพระที่นั่งอนันตสมาคม  และภาพดอกบัวที่ผมมอบให้ศูนย์ศิลปาชีพบางไทรเมื่อห้าปีที่แล้ว

เป็นภาพดอกบัวสีขาวในบึงใหญ่"

ดิฉันถามเขาต่อไปว่า"ดิฉันทราบว่าคุณและครอบครัวย้ายจากทางใต้ขึ้นมาทางเหนือ แต่ทำไม

ผลงานหลายๆชิ้นเป็นวิวทิวทัศน์ของเชียงใหม่"

เขากล่าวว่า"สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมอยากทำ ผมเคยสงสัยเกี่ยวกับตนเอง วันหนึ่งผมลืมตาขึ้นมา

รู้สึกประหลาดใจว่าผมได้สร้างภาพเขียนเป็นร้อยภาพในเวลาสั้นๆ"

ดิฉันได้ถามเขาเกี่ยวกับนิทรรศการภาพนู้ดในปี 2546 "นิทรรศการภาพนู้ดของคุณประสบ

ความสำเร็จมาก มีนักเขียนภาพนู้ดในประเทศไทยที่เขียนภาพเป็นร้อยภาพแล้วจัดนิทรรศการ

อย่างคุณหรือเปล่า"

เขาตอบว่า"เท่าที่ผมทราบมา การวาดภาพนู้ดเป็นความฝันของศิลปินทุกคน นู้ดเป็นหนึ่งใน

ความงามสูงสุด ในความคิดเห็นของผม นู้ดไม่ใช่สิ่งลามกอนาจาร การเขียนภาพนู้ดไม่ใช่เรื่อง

ง่าย เป็นเรื่องที่ค่อนข้างอันตรายที่เดียว การวาดภาพวิวทิวทัศน์สามารถแก้ไขได้ง่ายกว่า การ

ปรับเปลี่ยนหรือความผิดพลาดเล็กน้อยก็เป็นที่ยอมรับได้ แต่ภาพนู้ดไม่สามารถผิดพลาดได้เลย

ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยจะทำให้รูปภาพเสียหาย การจัดท่าทางที่ไม่เหมาะสมในภาพนู้ดนั้น

บิดเบือนภาพลักษณ์และสร้างความสับสนให้กับผู้ชม ถ้านักวาดภาพปล่อยให้อารมณ์ความรู้สึก

ครอบงำแล้ว ก็เป็นการสะท้อนให้เห็นการผิดศีลธรรมและความรู้สึกที่ไม่ดี นักวาดภาพคนนั้นจะ

สูญเสียชื่อเสียงและการยอมรับนับถือไป กระจกใช้ส่องหน้า แต่ศิลปะใช้ส่องดูความรู้สึกและจิต

วิญญาณของศิลปิน"

ดิฉันถามเขาอีกว่า"ดิฉันเห็นภาพเขียนของคุณและคิดว่าภาพที่สวยงามมาจากนางแบบสาวสวย

ถูกต้องหรือเปล่าคะ"

เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า"ไม่เสมอไปครับ ยังมีรายละเอียดอื่นๆภายในรูปวาดที่สวยงาม มันคื่อความ

น่าประทับใจ เป็นศิลปะที่แท้ ไม่ใช่การลอกเลียน มันคือนามธรรมที่มีความหมายจับต้องได้"

ดิฉันถามเขาว่า"แล้วนักวาดรูปนู้ดท่านอื่นๆ ที่คุณรู้จักเป็นอย่างไรบ้าง"

เขาตอบว่า"มีศิลปินวาดภาพนู้ดหลายท่านที่จัดงานนิทรรศการแบบเป็นกลุ่มศิลปิน แต่ผมเป็น

คนเดียวที่จัดงานที่จัดงานภาพนู้ดแบบเดี่ยว ตอนแรกผมมีนิทรรศการที่เชียงใหม่ กรุงเทพ และ

พัทยา มีคำถามว่า มีข้อจำกัดใดๆในประเพณี และวัฒนธรรมหรือไม่ ในประเทศไทย ผู้คนจำนวน

ไม่มากเข้าใจลักษณะสำคัญของภาพนู้ด ส่วนใหญ่จะคิดว่าภาพนู้ดเป็นภาพลามกอนาจาร"

ดิฉันถามเขาว่า"แล้วงานนิทรรศการเป็นอย่างไรบ้างคะ"

เขากล่าวว่า"ก่อนที่ผู้เยี่ยมชมจะเข้ามาในงาน พวกเขาอยากทราบว่างานนิทรรศการนี้เกี่ยวกับ

อะไร ผมอยากให้ผู้รักงานศิลปะเข้าใจก่อนว่า อันดับแรกศิลปะต้องสร้างมาจากจิตใจที่บริสุทธิ์

อิสระในการสร้างสรรค์ และพื้นฐานที่สำคัญที่สุดคือความสุขในการทำงาน ถ้าผมอยากเขียนรูป

ผมก็เขียนจนมากพอที่จะเปิดนิทรรศการ"

ดิฉันถามเขาว่า"20 ปีที่ผ่านมา งานศิลปะในประเทศไทยเป็นอย่างไรบ้าง"

เขาตอบว่า"ศิลปินไทยปรับตัวเองให้เข้ากับงาน ศิลปินหลายกลุ่มมีแนวคิดในงานศิลปะต่างๆ

กันและคิดว่าสิ่งที่ทำมีคุณค่า ในความเห็นของผม ศิลปินไทยมีความน่านับถือ บางคนมี

พัฒนาการที่ดีมาก บางคนหลงไปในทางที่ผิดจนน่าเสียดายมาก โดยทั่วไปแล้วยากที่จะหา

ผู้สนับสนุน"

ดิฉันถามว่า"ศิลปินมีค่าใช้จ่าย การลงทุนในการทำงาน แล้วพวกเขาจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเงิน"

เขากล่าวว่า"กรอบการทำงาน ค่านิยม การแข่งขันทางธุรกิจทำลายความสุขที่แท้จริง ผมไม่เคย

ส่งผลงานไปแข่งขัน ภาพเขียนของผมมีราคาแพง ทั้งหมดถูกจับจองในห้องแสดงภาพที่

กรุงเทพ ครั้งหนึ่งพวกเขาจ่ายค่าภาพเป็นรถยนต์สามคัน ผมปฏิเสธไปและร้องขอเงินสด ผม

ไม่ใช่คนขายรถยนต์ แต่ครั้งหนึ่งผมไปตลาด บางคนถามผมว่าคุณขายอะไร ผมตอบว่าผมเป็น

พ่อค้าขายหมู(หัวเราะ)"

ดิฉันถามเขาว่า"แล้วลูกศิษย์ของคุณเป็นอย่างไรบ้าง"

เขาตอบว่า"พวกเขาก็เหมือนคุณ ถ้าคุณสนใจการวาดภาพก็วาดแล้วส่งงานมาให้ผมดู ผมจะ

ประเมินงานและให้คำแนะนำ คุณต้องคิดงานด้วยตัวเองไม่ต้องไปลอกคนอื่นๆ คุณอาจจะเห็น

งานที่ชอบแต่คุณต้องใช้จินตนาการสร้างขึ้นมาด้วยตนเอง เป็นอิสระจากข้อจำกัดเดิมๆ"

ดิฉันถามเขาว่า"คุณเคยลองวาดรูปนู้ดผู้ชายหรือเปล่า"

เขากล่าวว่า"ไม่เคยครับ ผมไม่เคยวาดรูปนู้ดผู้ชายเพราะคิดว่าคงไม่สวยเท่ารูปนู้ดผู้หญิง"

ดิฉันถามเขาว่า"แล้วงานนิทรรศการครั้งต่อไปจะจัดขึ้นอีกเมื่อไหร่คะ"

เขาตอบมาว่า"ผมวาดรูปทุกวัน หลายคนมาสมัครเป็นนางแบบ ผมมีความสุขที่ได้เขียนรูปมาก

และดูแลนักเรียนที่ต้องการเรียนสีน้ำมันด้วยความรักและกระตือรือร้น สีน้ำมันสร้างจินตนาการได้

อย่างไม่มีที่สิ้นสุด งานนิทรรศการจะเกิดขึ้นเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม"

Janine Yasovant 

                           

                                  First meet up with  Khun Penchan Premwut ..Visoot's wife

After interviewed with him for www.scene4.com , I had  become his painting 's student from 2005and I did the interview again 2007..

The last time we met, 2 friends died from car accident 2010

Khun Daranee Chareaonporn